Bu yazı şu hayatında bir türlü hiçbir şey değişmeyen, yılda 2 kez "hep aynı hayatı yaşıyorum" diye söylenen ve sonra hemen unutan, bu ara sıkılan herkes için gelsin...
Kendi kendimizin taklidiyiz. Bir takım "ben buyum"lar tutturmuş, etrafa bakınmadan peşinden gidiyoruz. Dümdüz gidiyoruz. Birileri sağa-sola sapınca adına "yanlış" diyoruz. "Ben yanlış buluyorum". Doğrularımız, sıkıcı haritamız.
Tabi, prensiplerimiz var. "Asla yapmam" dediğimiz şeylerin yanında, bir de tam tersi, pek düzgün karakter özelliklerimiz. İnsanlara ezberlenene kadar öğrettiğimiz iyi yönlerimiz. Doğaçlama geliştiğini sansak da, artık ödevimiz oldu onlar galiba. Hep bir bizden bekleneni yapma sorumluluğu altındayız. "Ben bunu çok güzel taşırım" dediğimiz şeyler, yükümüz. Altında eğilip bükülmüşüz. Fedakar kambur kahramanlar, körler ve sağırlar...
Herkesin kendiyle biraz derdi var; bir de bunun görmüşü geçirmişi, olmuşu pişmişi var. Herşeyi bilir, zaten deneyimlemiştir kendisi. Neyin doğru neyin yanlış olduğu bir yana; neyin kendisini mutlu ettiğini, neyin etmediğini de bilir tabi. "Ben kendimi tanıyorum", bahanenin de cahilliğin de önde gideni...
O ne istiyorsa onu yapmalı. Neyi ezik buluyorsa aman yapmamalı. Onun aşık olduğu kişiye sadık kalmalı; onun işinde çok başarılı olmalı. Kimbilir ne zamanlar "ben" diye yazılıp çizilen süper karakterin dışına çıkmamalı. Otomatiğe bağlamalı. Birileri bizimle gurur duyuyor olmalı! Başımız dik, dümdüz, ileri! Nereye gidiyoruz biz harbi?
Prensiplerimiz dört duvarımız, karakterimiz yalnızlığımız, rutinlerimiz elektronik kelepçemiz, doğrularımız iticiliğimiz, yanlışlarımız cehennemimiz, korkaklığımız yetişkinliğimiz, gururumuz ezikliğimiz, geleceğimiz bağımlılığımız, gençliğimiz yoksunluğumuz, zamanımız yalanımız, zorluklar hobimiz. Hayatımız tutarlılık hikayemiz. Bazı kelimelerin olumlu olduğundan nasıl da eminiz!
Arada bir bize hiç yakıştıramadıklarını giysek. Rahat diye mesela. Veya almasak da, üstümüzde nasıl duracak bir denesek, eğlencesine. Bir şeyi sevmemiz için değişik bulmamız yetse. Çocuklar gibi işte.
Kendimizi taklit etmekten bi bıksak. Kendimize ettiklerimizi bi bıraksak...
Ben olsam ne yapmazdım diyip tersini yapsak. Günün oyunu.
