Kısaca: Çok istediğim bir şey vardı. Bir de, o bir gün gerçekleşecek olursa içinde olacağına emin olduğum biri. En klişesinden bir varmış, bir yokmuş hikayesi.
Meğer başkası dediğim kişilerin kafası da benim oralardaymış. Gülümsediler, gözleri bende, bir adım attılar. Sonra arkaya doğru ellerini uzattılar, ben de elimi uzattım, ben de bir adım attım. Ufacık bir adım. İlk adım. Çok önemli değil. Bir yere de varamayız belki. Ama yürümeye başladık işte!
Başladığında yanımda olacağına emindim. İçinde değilse bile yanımda. Öyle olmadı. Kırıldım biraz. O da kırıldı mı?
Ne oluyormuş, 10 dakikalık bir tereddütten sonra yaşayarak öğrendim dün. Hayaller, kurmaca. Hayır, kırılmıyor. Önemli olan bir hayalin gerçekleşmesi. Gerisi hiç önemli değil. Hiç bir şey üzücü değil.
Çok istediğimiz daha çok şey var. Hepsi gerçek olacak. Birileri elini uzatacak. Yanımızda da birileri olacak.
NB:
Bu yazı da tweet olacaktı da aslında. Future me, tweet longer derken blog ;)
