Bu sabah Bodrum'dan gelen bir mesajla uyandım: "Şu anda geldim ve anlatamam nasıl özlemişim"
Buradaki son yoğun 8 saate katlanabiliyorsam şerefsizim bu mesajın enerjisi sayesinde.
Sadece 5 gündür İstanbul'dayım ama yine 5 ay geçmiş gibi yaşlanmayı başardım!
Tek şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler tesellisi: Bu akşam yeniden Bodrum'da olacağım. İşin bir de şu yanı var; bu Mayıs'tan beri çıktığım 5. tatil, son tatil de değil; ama pek nedense tek tatil gibi geliyor doktor...
Giderayak: elimde olan, elimde olmayan, elimden gelen elimden gelmeyen; ve başkalarının elinde olan-olmayan şeylerin itirafı, farkındalığı, bilinçaltı ve üstü kararları da benimle geliyor Bodrum'a. Gelmeselerdi daha iyiydi, olsun, tatilde daha iyi tanırız birbirimizi.
Bu sefer minik pembe valizimi almıyorum yani. Bayağı kalabalık gidiyoruz.
Sakin olmaya gidiyorum. Bir de eğlenmeye, çünkü hala mümkün işte!
Gitmek fiilini çok seviyorum.
Hadi ben bakmıyorum, yok yok sen hiç rahatsız olma, ben kaçıyorum, iyi eğlenceler İstanbul!
(ve bir kez daha) dirilt bizi bodrum!
